Geweldige herinneringen neem ik mee....

Lieve allemaal,
mijn reis zit er bijnaaa op, bijnaaa ga ik dus naar huis en bijnaaa zie ik jullie weer. Jeuj!
1,5 week geleden heb ik in mijn uppie in alle vroegte Hanoi verlaten. 7 weken lang heb ik in Vietnam mogen vertoeven; 3 weken gereisd en 4 weken gewerkt. Het was prachtig, met als hoogtepunt toch echt wel het vrijwilligerswerk!

Vanuit Hanoi ben ik naar Bangkok te Thailand gevlogen, dit ging zonder problemen. In Bangkok had ik een klein stressmoment omdat mijn bagage best wel even op zich liet wachten. Het stressen was voor niks want later stond ik weer gewoon oog in oog met mijn backpack! Ik had nog 12 Aziatische dagen voor de boeg en aangezien ik daar maximaal van wilde genieten heb ik heel decadent een taxi genomen naar de Ban Phe pier. Ideaal! Op het vliegveld stond een mannetje met een naambordje, hij droeg mooi mijn zware tas naar het taxi busje en nadat ik bijna had plaatsgenomen achter het stuur (hier zit het stuur dus anders & rijden ze ook aan de andere kant van de weg) kon de trip beginnen.

Het was raar om weer in een ander land te zijn; de wegen waren goed, er reden dure auto’s en in de verte zag ik zelfs een Mac Donalds. Aaarghhh, helaas maakte mijn taxi chauffeur geen stop maar in Bangkok zit de Mac ook en laat ik daar nou net morgen naartoe gaan, goh wat vervelend…. ;)

Na 2,5 uur in de taxi werd ik gedumpt bij de Ban Phe pier. Vanuit hier ben ik met de boot naar het eiland Koh Samet gegaan. Het duurde even voordat de boot vertrok aangezien er heel veel eieren mee moesten, wc rollen, vlees en weet ik wat nog meer. Telkens dacht ik; yes, we gaan. Helaas, tot 3 keer toe stopte de boot met varen om toch nog mensen of andere dingen op de boot mee te laten gaan. Geduld werd natuurlijk beloond want uiteindelijk konden we vetrekken; op naar het eiland!

Op het eiland had ik mijn eerste verblijf al snel gevonden; een leuk, knus hutje met uitzicht op de zee. Samen met Daisy, die ik in Vietnam heb leren kennen en die een paar uur later aankwam, heb ik hier 3 nachten gezeten. Daarna ben ik voor een weekje verkast naar een ander, kleurig verblijf waar ik eerst 2 nachten alleen ben geweest maar nu in gezelschap ben van Dieke, een ander meisje wat ik ook in Vietnam heb leren kennen! Erg gezellig en vooral erg ontspannen aangezien ik al 1,5 week niets anders uitvoer dan af en toe van mijn buik naar mijn rug draaien op het strand, een fijne duik nemen, uitgebreid ga lunchen of dineren, een bucket naar binnen werk en geniet, geniet, geniet & geniet.

Heeeeeeeeeeeeerlijk om op deze manier mijn Aziatische trip af te sluiten. Ik wil jullie ook helemaal niet jaloers maken maar moet toch echt even delen dat het hier al dagen 30 graden is inclusief wat wind. Kan het beter? Uhhh, nee.. volgens mij niet. Ik weet het, ik ben een bevoorrecht mens :)

Van het eiland Koh Samet heb ik ook niet echt veel gezien, ik had wel een boottochtje kunnen boeken of kunnen gaan wandelen maar wees eerlijk; als je ook de keuze hebt om gemiddeld 6/7 uur per dag op het strand te bakken dan is de keuze snel gemaakt….

Het eilandleven zit er helaas bijna op. Morgenochtend ga ik, samen met Dieke, terug naar Bangkok. Hier hebben we nog even een prettig hotelletje geboekt met zwembad op het dak en gaan we shoppen in een shoppingmall met 7 verdiepingen. Vervelend! Vrijdag heb ik ook nog de hele dag de tijd in Bangkok aangezien ik pas om 23.59u in de avond vlieg. Ik ga een klein beetje cultureel doen maar voel me ook erg verplicht om gebruik te maken van het zwembad, wat een zwaar leven!

Het is gewoon echt bijna voorbij. Mijn Aziatische trip waar ik maanden voor heb gespaard en maanden naar heb uitgekeken is in no time voorbij gevlogen. Ik heb een fantastische tijd gehad met geweldige momenten die ik, stuk voor stuk, voor geen goud had willen missen.

Ik vind het lastig om aan te geven wat ik het leukste heb gevonden maar ik denk dat het vrijwilligerswerk toch wel het meest bijzonder is geweest. Het is zo geweldig om je in te mogen zetten voor een ander, al helemaal als hun leefsituatie totaal anders is dan die van jou en hulp ook echt nodig is! Al die lachende koppies, zucht… wat hebben al die kinderen mij veel liefde gegeven!

Ik heb gereisd: met een heeeeeeele grote lach en af en toe een kleine traan.
Ik heb het geflikt en ik ben retetrots op mezelf. In mijn uppie naar de andere kant van de wereld, weg van alle zekerheden in Nederland en weg van de mensen die ik lief heb.
Dit avontuur draag ik met heel veel plezier de rest van mijn leven met mij mee, ik heb geleerd van het reizen, geleerd van verschillende culturen maar ik heb vooral ook mogen ervaren hoe het is om lange tijd alleen te zijn. Tuurlijk was het soms lastig maar ik ben er achtergekomen dat ik het in mijn eentje prima red, ik ben sterk genoeg om alleen te ‘overleven’. Met deze fijne gedachte ga ik dan ook terug naar Nederland en het grote mensenleven in….

Het grote mensenleven…. wat klinkt dat nieuw & wat zal het ook nieuw zijn. Met veel trots kan ik jullie namelijk ook meedelen dat het mij is gelukt om vanaf de andere kant van de wereld een baan te regelen. Vanaf 9 januari heb ik voor een jaar een tijdelijk contract (met uitzicht op verlenging) bij Kemnade te Groesbeek. Bij deze werk/woonvoorziening voor jong volwassenen met een licht verstandelijke beperking en ernstige gedragsproblemen heb ik vlak voor mijn reis een tijdje met veel plezier en enthousiasme gewerkt. Ik vind het dan ook superleuk om hier terug te keren en een nieuwe uitdaging aan te gaan.

Nu denk ik alleen nog even niet aan mijn nieuwe baan, nu geniet ik nog even flink als een gek!

Lieve allemaal, ik heb het heel erg leuk gevonden dat jullie op afstand met mij mee zijn gereisd. Op afstand kom je er heel goed achter wie om je geven en om wie jij geeft. Soms levert dit teleurstellingen op maar voor mij heeft het, over al het algemeen, op dit gebied heel veel moois opgeleverd.

Bedankt voor alle mooie woorden, fijne mailtjes en gezellige Skype gesprekken. Ik heb hier erg van kunnen genieten maar zal straks nog meer genieten van ons samenzijn in real life!

Zaterdagochtend land ik rond 05:55u in de ochtend op Schiphol, de kriebels beginnen te komen, ik heb er zin in! Ondanks het feit dat ik geen grote kerstfan ben denk ik dat dit een hele fijne kerst zal worden…. Home sweet home!

Tot bijnaaa in Nederland!

Carpe diem.
Geniet van het leven en laat anderen lekker meegenieten,

XChris