Land nummero 2: Vietnam :)

Xin Chao!

Cambodja heb ik op een fijne manier gedag gezegd, het vliegtuig ging eerder de lucht in en ik was dus eerder in Hanoi. Al snel was alles compleet want mijn backpack en ik waren weer herenigd. Fijn! Het Vietnameese avontuur kon dus echt beginnen… op het vliegveld kwam ik Gabrielle tegen, een Nederlandse meid die, net als ik, 3 weken gaan rondreizen en werken met Buffalo Tours.

Toen ik mijn eerste stappen in Vietnam zette leek het alsof het net Oud & Nieuw was geweest of er spontaan een aswolk was verschenen. Het was erg mistig en het rook vreemd. Met de auto werden we naar het Hong Ngoc 3 Hotel gebracht, chill kamertje maar het chillste was dat ik wat spullen daar kon laten en dus niet constant mijn megaaa zware backpack mee hoef te sjouwen. ‘s Avonds ontmoette ik ook mijn andere Vietnammatties: Jacqueline uit Zwitserland, Cecile uit Parijs, Bianca uit Belgie en Bodine en Marieke uit Nederland; erg leuk en gezellig.

Hanoi werd de volgende dag ingeruild voor Halong Bay (meer dan 3000 kleine eilandjes). Met een minibus inclusief gids gingen we op pad, dit duurde alleen 1.5 uur langer dan gepland aangezien de lokale NS spoorwerkzaamheden aan het verrichten was. Dikke, vette opstopping van al het verkeer en egoistische Vietnamezen die er dus echt nog wel ff net langs konden, yeah right.
Onze aankomst in Halong Bay was geweldig, vooral toen we onze priveboot zagen. Ik moest meerdere keren tegen mezelf zeggen dat ik niet droomde, het was zooooo gigantisch gaaf en ik was dus ECHT in Halong Bay! Na een heerlijke lunch met veel vis inclusief een prachtig uitzicht vaarden/voerden/dreven we verder. Het is moeilijk te beschrijven wat ik zag en voelde; zoveel rust, groen, water en boten. Heerlijk! We bezochten ook een grote cave, ook dit was prachtig. ‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten op de boot (3x raden wat… goedzo, vis en rijst) en heb ik redelijk op tijd mijn bedje in de cabine opgezocht. Slapen op een boot, best welt of aangezien de boot stilstond en ik dus niet zeeziek werd :) Uiteraard was het ontbijt ook goed (gelukkig geen vis). Na het ontbijt beklommen we in alle vroegte een of andere berg met minimal 420 treden (ik heb ze 1 voor 1 geteld). Nou, daarna ben je dus wel wakker. Een flinke, steile opgave.. boven aangekomen wil je even zuchten van vermoeidheid maar het uitzicht laat dat niet toe. Het enige wat ik kon uitbrengen was ‘wow’!

Hanoi heb ik inmiddels ook beter leren kennen, het is de hoofdstad van Vietnam al merk ik daar niet zo heel veel van. Ok: het is erg druk op straat, er wordt 24 uur per dag getoeterd en met oversteken beland je nog net niet tussen de moto’s op je smoel. De grote hotspots zijn echter snel te tellen. Het Ho Chi Minh mausoleum is wel een plek die veel toeristen trekt. Ho Chi Minh was (en is voor sommige mensen nog steeds) een belangrijke revolutieleider na de Tweede Wereldoorlog. Het fijne weet ik er even niet meer van dus mag je zelf wat research doen. De Van Mieu (tempel der literatuur) wordt ook veel bezocht, dit was vroeger tevens de 1e universiteit van Vietnam. En dan het hoogtepunt van mijn Vietnameese avontuur tot nu toe (uhhh, not): de traditionele waterpuppetshow. Een bomvolle theaterzaal, 6 Vietnamezen in mooie pakjes die muziekinstrumenten bespelen en kattengejank uhh zangkunsten laten horen en daarnaast uiteraard poppen die op het water ‘dansen’. Heel bijzonder. Na 20 minuten vond ik het wel weer welletjes en ben ik alle foto’s op mijn camera gaan bekijken. Uiteraard heb ik op het einde wel even geapplaudiseerd voor dit fantastische spektakel ;)

Inmiddels spreek ik ook enkele woorden Vietnamees na 2 slaapverwekkende lessen: Xin Chao, ten toi la Chris, toi den tu Ha Lan, toi hai bon tuoi. Ban co khoe khong? T’oi khoe. Hiermee zeg ik mijn naam, afkomst, leeftijd, hoe het met iemand gaat en dat het met mij goed gaat. De taal is erg ingewikkeld, je zegt alles anders dan dat je het leest, lekker logisch dus. Tijdens mijn vrijwilligerswerk kan het wel handig zijn om wat woordjes en korte zinnen te kennen omdat weinig mensen hier Engels zullen spreken. Na deze 3 weekse trip ga ik trouwens 2 weken werken in een centrum voor gehandicapte kinderen en 2 weken in een weeshuis. Beide projecten liggen in het Ba Vi district. Ik ben benieuwd wat ik daar allemaal mee ga maken en heb er erg veel zin in!

Tijdens mijn trip zie ik niet alleen dingen, nee, ik ben zelfs nog sportief bezig ook. Zo heb ik een driedaagse trekking door Mai Chau overleefd die begon in Hang Kia Village. In deze village wonen ongeveer 100 families, voordat we hier aankwamen moesten we eerst 2 uur lopen door de bergen. Heerlijk, ik zonderde mezelf even af van de groep en genoot intens van de rust en het (mistige) uitzicht. Na het wandelen geen luxe hotel maar een ruimte met bedden, dekens en musquitonetten; homestay dus. Met ons meidencluppie is het erg gezellig en de ‘ricewine’ maakte het nog gezelliger. Het lijkt niet op rijst of wijn, hier smaakt het ook niet naar. Ik denk dat het eerder bij spriritus of terpentine in de buurt komt (al heb ik dit nog nooit geproefd). Lekker was het niet maar wel lekker genoeg om slaperig een nachtje homestay in te gaan.
Dag 2 van de trekking was erg nat, zelfs zo nat dat het lopen te gevaarlijk zou zijn vanwege gladde wegen. Het busje heeft ons teruggebracht naar een andere village waar we geluncht hebben, daarna reden we weer verder om vervolgens 4.5 kilometer bij een klein zonnetje te lopen naar weer een andere village voor een tweede homestay. Een geweldig houten huis op palen met kippen, honden, koeien en biggetjes eromheen. Gelukkig waren die beesten banger voor mij dan ik voor hun en heb ik nog een kleine wandeling in de omgeving kunnen maken (ik had tenslotte nog niet genoeg gelopen…) :)

De trekking door Mai Chau heb ik als erg bijzonder ervaren. De verhalen van onze tourguide, een vrouw van 29, zullen mij ook bij blijven. Ze heeft 2 kids van 8 + 2 jaar en is alleenstaande. Ze is namelijk gescheiden van haar man sinds hij haar het ziekenhuis insloeg. Het is mooi om te zien hoe hard zij werkt om goed voor haar kinderen te kunnen zorgen, wanneer zij werkt zorgt een andere vrouw voor haar kids. Maar eigenlijk is het wel heel erg dat ze zo hard moet werken, dat de vader niets betekend voor het gezin, familie niet helpt, de kids hun moeder weinig zien en zij alles maar in haar eentje moet fixen… het is oneerlijk verdeeld op deze aardkloot! Zucht!

De laatste dag van de trekking sloten we zonnig af, het was een mooi avontuur op mijn rode sneakers. Af en toe was ik even ‘gezond jaloers’ op mijn groepsmatties en hun trekkingshoes. Maarja, als je Chris heet en in Nederland moet kiezen tussen het meenemen van trekkingshoes of meer kleding dan raadt je snel waar mijn keuze op is gevallen….

Vanuit Hanoi gingen we naar Mai Chau, vervolgens weer terug naar Hanoi waar we de nachttrein (12 uur lang) naar Hue hebben gepakt. Dikke 791 kilometers met 20 stops, 1 groot feest dus. Ik mag niet piepen want ik heb best wel wat uurtjes geslapen en heb tenslotte weer kennis mogen maken met een nieuw vervoersmiddel!

Na Hue reizen we door naar Hoi An en Nah Trang. Onze trip sluiten we af in Ho Chi Minh City (Saigon). Vanuit hier vlieg ik terug naar Hanoi om 4 weken weer hard aan de slag te gaan als vrijwilliger!

Hier in Vietnam gaat alles dus goed zoals je leest, de tijd gaat opnieuw erg snel dus dat is een goed teken! Ik heb weinig te klagen en geniet volop van alles wat op mijn pad komt. Hopelijk gaat in Nederland ook veel goed, tot snel maar weer lieve mensen!

Tam biet, hen gap lai
XChris